Schrijven is waar ik van houd, het liefst met pen op papier,
heen en weer zwieren totdat de lussen en de bollen vanzelf
letters vormen. Samen dansen ze als paren in lijnen die ik
voor ze bepaal. Ik kies wie er bij elkaar komen te staan,
ik kies de volgorde waarin. Ze blijven komen, in steeds
meer getale. Ik probeer ze allemaal zo snel mogelijk te
rangschikken. Eerst in mijn hoofd, via heftige bewegingen
van mijn hand komt het vervolgens terecht op papier.
Het magische is dat deze plaatjes, afbeeldingen,
tekeningen kunnen laten zien wat ik met gesproken
woord niet voor elkaar krijg. Magisch is dat woorden
er zo mooi uit kunnen zien, magisch is dat de tekst
verdwijnt zodra je er met geknepen ogen naar kijkt.
donderdag 10 december 2009
woensdag 9 december 2009
9 december 2009
Denk je een groot zwart vlak te hebben,
ontdek je plotseling dat het niet klopt.
Het zwarte vlak word verstoord
door een klein, miezerig, irritant,
lelijk, storend wit stipje. Heel klein,
bijna nihil om me druk over te maken.
Maar toch blijft het me bezig houden
en blijf het me maar storen. Als een
zeurende pijn blijft het in mijn lichaam
steken, zorgt het voor rillingen en
verhitte vlagen van onrust. Ik moet er
aan toegeven, er iets aan doen. Het witte
stipje moet ik zo snel mogelijk weg
vegen. De zwarte stift pakken, de zwarte
verf op mijn kwast aanbrengen en het
met een snelle beweging oplossen. Daarna
zit er niets anders op dan te wachten tot het
gedroogd is. Langzaam tikken de seconden
voorbij en kijk ik lijdzaam toe of ik het
bedoelde resultaat bereikt heb.
ontdek je plotseling dat het niet klopt.
Het zwarte vlak word verstoord
door een klein, miezerig, irritant,
lelijk, storend wit stipje. Heel klein,
bijna nihil om me druk over te maken.
Maar toch blijft het me bezig houden
en blijf het me maar storen. Als een
zeurende pijn blijft het in mijn lichaam
steken, zorgt het voor rillingen en
verhitte vlagen van onrust. Ik moet er
aan toegeven, er iets aan doen. Het witte
stipje moet ik zo snel mogelijk weg
vegen. De zwarte stift pakken, de zwarte
verf op mijn kwast aanbrengen en het
met een snelle beweging oplossen. Daarna
zit er niets anders op dan te wachten tot het
gedroogd is. Langzaam tikken de seconden
voorbij en kijk ik lijdzaam toe of ik het
bedoelde resultaat bereikt heb.
dinsdag 8 december 2009
8 december 2009
Rustig stond ik te staan
Ik vermeng me kort, echt maar heel even
Meteen zitten er drie beestjes op mijn huid
Knibbelend en knabbelend zuigen ze me uit
Proberen er uit te duwen wat in me zit
Er wat anders in te stampen met alle kracht die ze hebben
Op alle mogelijke manieren doen zij dat
Door woord, toon, blik en houding
Ik vermeng me kort, echt maar heel even
Meteen zitten er drie beestjes op mijn huid
Knibbelend en knabbelend zuigen ze me uit
Proberen er uit te duwen wat in me zit
Er wat anders in te stampen met alle kracht die ze hebben
Op alle mogelijke manieren doen zij dat
Door woord, toon, blik en houding
maandag 7 december 2009
7 december 2009
Niet begrijpend waarom
reageer ik toch maar weer
mijn hoofd kan het vandaag
toch al niet bijhouden
het draait links-om, rechts-om, links-om
steeds harder tolt het rond
totdat ik helemaal gedesoriƫnteerd
voor me uit staar
Mijn ogen blijven draaien
ik kan er maar geen grip op krijgen
helder en recht vooruit
kunnen ze niet kijken
of willen ze het niet?
zondag 6 december 2009
6 december 2009
Daar lig je dan.
Hulpeloos te liggen,
niet wetend wat je met de gehele situatie aan moet.
Chaos.
Geschreeuw en gekrijs,
je ademt hevig in en uit om jezelf rustig te houden.
Vasthouden.
Die hand vasthouden,
dat is het enige wat je op dit moment graag wilt doen.
Hulpeloos te liggen,
niet wetend wat je met de gehele situatie aan moet.
Chaos.
Geschreeuw en gekrijs,
je ademt hevig in en uit om jezelf rustig te houden.
Vasthouden.
Die hand vasthouden,
dat is het enige wat je op dit moment graag wilt doen.
zaterdag 5 december 2009
5 december 2009
"Eerlijk zullen we alles delen"
Waarom jij dan een beetje meer dan wij?
"Wees maar gerust mijn kind"
"Wie zoet is krijgt lekkers"
"Wees maar gerust mijn kind"
Daar hou ik me dan maar vast.
"Wie zoet is krijgt lekkers"
Ik wil wel zien of het waar is.
vrijdag 4 december 2009
4 december 2009
In een klein stroompje
Glimmend als een spiegel
Een derde oog kijkt
Op deze manier naar de wereld.
Omgekeerd is het beeld
Waar ik naar staar
Waardoor ik het nog minder begrijp
En stiekem zoek naar een punt wat ik herken.
donderdag 3 december 2009
3 december 2009
Je wilt er net zo een als hem. Iemand die voor de volle 1000% voor je gaat. Dat je weet dat je onvoorwaardelijk veel van elkaar houd dat het niet uit maakt dat je het leven niet samen leid. Beide doe je volledig de dingen zonder elkaar, maar je weet dat het toch wel goed zit.
Iemand die zoveel moeite voor je doet. Je alsmaar voor je probeert te winnen en keer op keer tegen je zegt dat je het enige bent wat hij wil in zijn leven. Ondanks dat hij zijn eigen leven leid, daar ver in gaat en alles eruit haalt wat erin zit, zal hij uiteindelijk toch weer bij je terug komen. Dit omdat hij weet dat hij van je houd en jij weet dat net zo goed.
Intussen leid ook jij je eigen leven. Je probeert alles goed bij elkaar te houden. Maar steeds wanneer je hem ziet weet je dat je van en ander leven droomt dan dat je nu hebt. Dromen is wat je erover moet blijven doen. Er niet aan toe geven, je moet er alleen naar blijven verlangen.
woensdag 2 december 2009
2 december 2009
Wervelwind waait door mijn huis
Van links naar rechts raas je rond
Ik weet niet hoe snel ik moet vluchten
Om maar te ontkomen aan je woede
Waar je vandaan komt
Al sla je me dood, ik heb geen idee
Plots was je daar en verraste je me
Ik had je nog nooit gezien of ervaren
Dus ik ren heel snel weg van je
En verschuil me waar jij zeker niet komt
Daar kruip ik diep weg en hoop
Dat ik wakker word wanneer je weg bent
Van links naar rechts raas je rond
Ik weet niet hoe snel ik moet vluchten
Om maar te ontkomen aan je woede
Waar je vandaan komt
Al sla je me dood, ik heb geen idee
Plots was je daar en verraste je me
Ik had je nog nooit gezien of ervaren
Dus ik ren heel snel weg van je
En verschuil me waar jij zeker niet komt
Daar kruip ik diep weg en hoop
Dat ik wakker word wanneer je weg bent
dinsdag 1 december 2009
1 december 2009
Exploderen
Dat is wat je bijna gaat doen
Hoe ik ook draai of keer
Het maakt geen enkel verschil
Het bonzen word niet minder
Alleen maar erger bij iedere draai
Ogen dicht, ogen open
Ik weet het niet goed meer
Ik word gek van het denken
Wat het bonzen niet echt tegen werkt
Maar het zijn niet de gedachten die me dit aandoen
Dit keer is het simpelweg een virus
Dat is wat je bijna gaat doen
Hoe ik ook draai of keer
Het maakt geen enkel verschil
Het bonzen word niet minder
Alleen maar erger bij iedere draai
Ogen dicht, ogen open
Ik weet het niet goed meer
Ik word gek van het denken
Wat het bonzen niet echt tegen werkt
Maar het zijn niet de gedachten die me dit aandoen
Dit keer is het simpelweg een virus
zondag 8 november 2009
8 november 2009
De bom ontploft en woorden vliegen als brokstukken door de lucht.
Rake klappen vormen zij in je gezicht en bloeden doe je in je ziel.
Alsof je met een mes wordt gestoken, zo doorboort voelt je hart zich.
Tranen snijden als scherpe stukjes glas over je verhitte wangen.
Schuurpapier is er langs je stembanden gegleden waardoor je ernstig
naar water snakt. Gespannen spieren doen je verkrampen als in de
vries kou, alleen zit je nu in een kokend lichaam.
zondag 27 september 2009
27 september 2009
Boos en vol onbegrip schreeuw
ik het uit. Zielige huil-muziek
laat mijn tranen nog harder stromen.
“They say that sometime, you’ve got
to pick up arms and fight, for
what you beviele is right.”
Dat is wat ik doe, op wil ver-
trouwen. Ik ga erin mee, maar
tevergeefs.
“Well some say, that’s just not
the way. You’ll only make things
worse.”
zaterdag 26 september 2009
26 september 2009
Wat jij met andere vrouwen doet
Ik vind het niet erg
Wat ik met andere mannen doe
Jij vindt het niet erg
Wat wij met elkaar doen
Ik vind het niet erg
Jij vindt het niet erg
Wat ik voor jou voel
Jij vindt het niet erg
Wat jij niet voor mij voelt
Mijn hoofd vind het niet erg
vrijdag 25 september 2009
25 september 2009
Ik zie je daar zitten en vind je al vervelend. Je hebt nog geen woord gezegd, maar ik
weet hoe dat klinkt uit jouw mond. Dat irritante en indringende geluid wat zij jouw
stem noemen vind ik ronduit walgelijk. Alleen een flinke hoeveelheid drank kan
ervoor zorgen dat ik het kan verdragen.
Terug naar je hoofd, waar ik liever niet naar kijk of aan denk. De blik in je ogen
vraagt haast om een marteling. Een marteling als uitdaging om te willen ontdek-
ken of ik die blik intenser kan maken. Dit met de bedoeling je blik zo ver te laten
gaan dat het me bijna smeekt om uiteindelijk een kogel door je kop heen te jagen.
donderdag 24 september 2009
24 september 2009
Nummer vier
Hierna op de helft
Geen experimenten meer
Terug naat het vorige
Pijn die omschreven werd
Word nu gevoeld
Pijn die je niet ervaarde
Kun je nu duidelijk bevestigen
woensdag 23 september 2009
23 september 2009
Ik doe de gordijnen
opzij en stap erin. Dat
gevoel is zowaar niet te
omschrijven. De lakens, zo
zacht. Ze strelen mijn
voeten als of het tere
blaadjes zijn. Zachtjes
glijd het eroverheen. Ook
de rest van mijn lichaam
laat ik ermee bedekken.
Verscholen achter doek en
ondereen laken is er
niemand die bij mij kan komen.
dinsdag 22 september 2009
22 september 2009
Rustig
In het donker wiegt de trein
Rustig heen en weer
Het is er stil
Enkel het geluid van de wielen
Glijden over het spoor
Alleen dat roept me weg uit mijn gedachten
Zwart
Is alles wat ik nu zie
Kijkend uit het raam
Klein lichtgevend stipje
Geeft vulling aan het zwarte vlak
Het laat me afvragen waar ik ben
Nieuw lichtje
Flitst voorbij
Ik kijk opnieuw en goed
De nacht in
Niets
Absoluut niets kan ik zien
Alleen de tijd kan me een indicatie geven
Van waar ik misschien zou kunnen zijn
maandag 21 september 2009
21 september 2009
Dit jaar is het even anders. Geen familie, geen slingers. De taart hoefde van jou ook
niet zo nodig. Er is immers niets te vieren.
Een hand en drie zoenen horen erbij natuurlijk, daar kom je niet onderuit. Eigen-
lijk hoort het jouw dag te zijn, en zou je bij het uitblazen van de kaarsjes alles
mogen wensen wat je maar zou willen. Alles kan vandaag, het is jouw dag. Maar ik
weet al wat jij zou wensen. Dat weten we allemaal. Jij zou nu niet aan jezelf denken,
maar dat doe ik wel voor je. Drie hoera’tjes voor jou!
zondag 20 september 2009
20 september 2009
Soms is het angstaanjagend
Je manier van doen
Je manier van praten
Als twee druppels water
Ik kan precies voorspellen wat je gaat doen
Hoe je gaat reageren
Als een kopie lijkt het soms wel
Benauwend gevoel
Ik weet namelijk wat er komen gaat
Hoe de dingen gaan verlopen
Hoe je jezelf zult gaan voelen
Ik herken de punten waarop het bij mij mis ging
Probeer mijn eigen fouten te voorkomen bij jou
Wil bij jou goed doen wat ik zelf zo verkeerd deed
Het verleden kan ik niet meer veranderen
Wel wat er nog komen gaat.
zaterdag 19 september 2009
19 september 2009
Wachten is het enige wat ik kan doen. Ik sta in de rij. op een lopende band die maar
stil blijft staan, en waarop iedereen geduldig staat te wachten tot het weer verder
rolt. Een andere makkelijke weg kennen ze niet, en blijven liever wachten dan dat
ze verder zoeken naar een andere oplossing. Wachten is iets wat ik niet kan. Ik wil
altijd door, ondanks dat het misschien lastig word. Ik kan niet gezamenlijk met een
hele groep ensen netjes in de rij wachten. Ik word dan ongeduldig, wil weten wat er
is en hoelang het gaat duren. Ik sta liever in de rij met een bonnetje in mijn hand.
Dan weet ik waar ik aan toe ben. Ook dan moet ik wachten, maar kan ik intussen
wel verder en later terug komen om te kijken hoe het ervoor staat. Ik sta dan niet
vast in een rij, maar loop hoopvol rond met vijf bonnetjes in mijn hand.
vrijdag 18 september 2009
18 september 2009
Verlegen en zenuwachtig zoek ik om me heen.
Overal sta ik binnen, overal kijk ik rond, overal even naar de wc. Zo moet ik door
de mensen massa heen en kan ik daar tussen kijken.
Niets
Vreemd
Ik vervolg mijn zoektocht. Op straat blijft mijn hoofd rond draaien en mijn ogen
heen en weer bewegen, op zoek naar een herkenningspunt.
De zenuwen worden heviger
Mijn buik kriebelt
Handen trillen
Klam en gespannen
Zoekend naar een goede oplossing over hoe ik een einde kan maken aan de rond
tollende gedachten in mijn hoofd, is een volgende zoektocht. Het een is nog niet
gevonden of het volgende dient zich aan. Waarom worden er bij aanvang voor de
start van deze zoektochten geen kaarten of routebeschrijvingen uitgedeeld?
donderdag 17 september 2009
17 september 2009
Een flits door mijn hoofd
Een herkenbaar gezicht
Niet vrijwillig
Een beeld wat ik uit mijn gedachten verdrongen had
Een verschijning die ik niet meer tegen wilde komen
Opeens Hier
Op mijn terrein
Wat doet ze hier?
Hoe krijg ik haar weg?
Hoe bescherm ik mijn plek?
Misschien moet ik het juist toelaten. De stoute schoenen aantrekken en haar
aanspreken. Haar laten zien hoe goed ik het heb op mijn terrein.
Neerkijkend op haar vragen wat zij hier doet. Puur uit belangstelling, met een
glimlach. Als ik haar laat zien wie hier de baas is, trekt ze vanzelf terug.
Met die gedachte en overtuiging probeer ik mijn hersenen aan te sturen om stap-
pen in haar richting te zetten. Zodra ik die knop heb omgezet is het verstand op O
en recht op mijn doel af. “Goh, dat is lang geleden! Wat doe jij nou hier?”
woensdag 16 september 2009
16 september 2009
Mijn vingers op de juiste plek
De smaak in mijn mond
De vorm van mijn tanden in mijn onderlip
Dit heb ik jaren moeten missen.
Jaren terug had ik dat gevoel iedere week, nam het voor lief, vond het heel nor-
maal, onderschatte mijn talent.
Zodra ik het in mijn handen heb, er een eerste poging op doe, voelt het een beetje
eng. Het is vreemd iets van vroeger toe te laten in mijn leven van nu. Na de eerste
klanken komen de kriebels voor meer.
dinsdag 15 september 2009
15 september 2009
Kijkend naar het beeld komt het gevoel naar boven.
Een snelle,
korte handeling maakt me bewust van wat ik zo graag wil. Datzelfde
gevoel wil ik,
Datzelfde moment mee maken.
Zal het biologisch zijn? Waar komt het vandaan? Ik heb het nog nooit fijn gevon-
den. Nooit als leuk ervaren. Waarom er dan zo naar verlangen? Naar iets wat ik in
mijn hoofd helemaal niet wil.
Zal het zoiets zijn als een koude duik op een warme zomer dag? Je lichaam zend
signalen uit dat het verhit is, verkoeling wil. Lichamelijke symptomen als vochtige
plekken op je rug,
hoofd,
armen,
benen willen je duidelijk maken om te luisteren naar je verlangens. Je verlan-
gen dwingt je te kijken naar de oplossing, maar je hoofd roept je al snel terug door te
zeggen dat je er spijt van zult krijgen.
maandag 14 september 2009
14 september 2009
2l:OO uur. In haar pyajam komt ze naar beneden. Naar de kamer waar ik zit. Ze
kijkt me aan en ik zie haar tranen komen. Huilend heb ik haar in mijn armen en
hoor haar zeggen dat ze het niet meer volhoud.
Naar boven, naar beneden, naar boven...
Haar tas is al bijna gepakt voor haar. Iedere keer gaat het sneller, weten we precie-
zer wat er mee moet.
Na vier uur wachten weten we eindelijk meer. Het bed gaat naar boven, spullen in
de kast met de tas erbij. Ook dit begint als routine te voelen. Andere kamer, andere
mensen, ander uitzicht.
vrijdag 11 september 2009
11 september 2009
Waar is nou de charme van vroeger? Dat je helemaal naar de bar moest lopen, speciaal voor een viltje en een pen. Daar- mee liep je dan naar de persoon waar je het nummer van wilde hebben. Je liet die persoon zijn/haar nummer opschrijven en vervolgens stopte je dat viltje in je broekzak.
De volgende dag werd je wakker met een brak hoofd en bedacht je onder de dou- che ineens dat je een nummer had gekregen van iemand. Met haast ga je terug, naar de kamer waar je zojuist het bed uit was gestapt, om overal rond te kijken waar je het viltje neer had gelegd. Natuurlijk moet je daarvoor wel weten welke broeg je de avond ervoor ook alweer aan had...
donderdag 10 september 2009
10 september 2009
Mijn aandacht glijd weg
Muziek
Licht
Mensen
Zoveel interessante dingen om me heen.
De woorden gaan langs me af.
Woonplaats
Leeftijd
Naam
Familie
Vrienden
Studio
Fotografie
Ho... Ineens luister ik met mijn volle
aandacht. Mijn interesse word gewekt
en ik luister aandachtig.
Egoistisch?
Ik probeer mij en mijn werk tot onderwerp te ma-
ken. Van het ene onderwerp duw ik naar het vol-
gende om zo bij mij uit te komen.
Gelukt.
Aandacht
Bewondering
Het staat allemaal mijn kant op gericht.
Herkenning
Waardering
Check.
woensdag 9 september 2009
9 september 2009
Waarom zag ik het niet eerder in? Je deed er inder- daad werkelijk alles aan om in mijn brein door te dringen. “Hoe duidelijk kan ik zijn?” Inderdaad, hoe duidelijk kan een mens zijn. Ruim drie maanden zat er een stemmetje in mijn hoofd wat maar bleef roepen en schreeu- wen dat zijn woorden niet waar waren. Dat hij het anders zou voelen dat hij zei. Ik praatte me aan dat hij bang was voor zijn gevoelens. Bang voor het moois wat kan komen, er misschien al is en voor wat het zou doen. Waarom ik dat dacht? Waarom ik dat als de waarheid zag? Dat is het effect van doie giftige, vliegende ongedierten.
dinsdag 8 september 2009
8 september 2009
Leegte, dat is alles wa tje voelt. Een blink, een gebaar, een gesprek... Niets lijkt er meer toe te doen. Alles verdwijnt in een tel.
Alleen het woord “nee” was daar al voldoende voor. Alle spanning, alle opwinding, weg.
Een groot verdriet. Zo kort maar zo heftig, ineens verdwenen. Dat maakt me zo verdrietig. Het willen zeggen dat het wel kan, het willen duidelijk maken dat het wel mogelijk is.
Maar wat eraan te doen? Afwachten en hopen op verandering, of opstaan en zeg- gen wat je voelt... Dat laatste nooit. Angst komt om de hoek kijken. Angst om kwijt te raken wat er toch al niet is.
Raar voor te stellen dat het verdrietige gevoel er een seconde geleden we was. Mijn gedachten dwalen af, maar toch blijf ik met de twijfel of ik iets had moeten zeggen.
maandag 7 september 2009
7 september 2009
Nieuwe sessie
Nieuwe naald
Nieuw slangetje
Nieuwe mensen
voor je
naast je
schuin tegenover je
Nieuwe zakken
chemo
glucose
vocht
Nieuwe test
in vier uur
tweede lijn
Nieuwe zuster
Nieuwe kwaaltjes
Nieuwe tabletten
Nieuwe alternatieve behandelingen
cake
drukpunten
Nieuwe kaars
Nieuwe afspraken
oncoloog
diƫtist
radioloog
dus
Nieuwe echo
Nieuwe afwijkende waarden
Opnieuw hoop verzamelen
Opnieuw positief denken
Nog wat nieuws?
Abonneren op:
Posts (Atom)