23 februari 2010

Draai naar links,

                 Draai naar recht,

Draai naar links,

                 Draai naar recht,

Draai naar links,

                 Draai naar rechts,

Draai naar links,

Ogen open en weer dicht...

                 Draai naar recht,

Draai naar links,

                 Draai naar recht,

Draai naar links,

                 Draai naar rechts,

Draai weer naar links...

22 februari 2010

Eeuwig blijven twijfelen.
Denken in complot theorieën.
Overal een vraagteken bij plaatsen.

Niet meer wetend of je eigen
woorden nou werkelijkheid
zijn of juist het grootste leugen.
Ieder antwoord word weerlegd.
Woorden verdraaid en tegen je gekeerd.
Problemen die niet van mij zijn
worden zo aan mij gekoppeld.

21 februari 2010

Als een eeuwigheid voelt het dat ik wat geschreven heb. Kijkend naar de laatste datum uit mijn boekje blijkt het niet alleen een gevoel te zijn. Schuldig voel ik me, dat ik laat liggen wat ik kan. De waarheid is dat ik het niet nodig vind om te schrijven wanneer ik me lekker voel. Ik heb even het gevoel mogen ervaren van tevredenheid. Tevredenheid met mezelf en alles wat ik doe. Ik heb even blij mogen zijn met hetgeen wat ik gevonden had. Het moment mee gemaakt dat ik gewoonweg niet kon huilen als een hysterisch kind tijdens een tranen trekkend liedje, hoe hard ik ook mijn best deed. In plaats daarvan lag ik met een glimlach op de bank onder een kussen, de vrolijke glinstering in mijn ogen verbergend. Natuurlijk duurt zoiets niet een eeuwigheid. Blij daarom, anders had het leven totaal geen uitdaging meer. In die weken had ik geen zin om mijn gedachten op te schrijven. Ik wilde niet geconfronteerd worden met negatieve dingen nu ik in zo'n positieve sfeer verkeerde. Zodra het dan weer minder gaat grijp ik weer terug naar hetgeen waar ik in vertrouw. Mijn woorden die precies kunnen uitdrukken wat er in mij om gaat.

Als een drugs vergrijp ik me keer op keer aan dezelfde dingen. Als een vierkant gaat het rond. Het komt altijd op hetzelfde punt weer terug vanwaar het weer vertrekt, maar onderweg komt het aardig wat scherpe hoeken tegen. Die hoeken, daar draait het om. "Dan weet je weer waar je het voor doet", waren de woorden die me meegegeven werden. De heftige bochten die ik moet nemen zorgen ervoor dat het hele proces even vertraagd word, ik tijd krijg om na te denken en na het obstakel weer rustig in een rechte lijn vooruit kan.

20 februari 2010

Kort gesprek zonder enige inhoud.
Alleen de vraag "kom je ook?"
Toch daar maar op staan te wachten.
Wachten op het moment dat mijn
gedachten werkelijkheid gaan
worden. Wel enige onzekerheid.
Dit met name door vijandigheid van
een ander. Daar me door laten leiden
of mijn eigen gangetje gaan?
Gekozen voor het laatste. Mee gaand
in het moment word ik mee gesleept.
Mijn gevoel en lust leid mij. Ikzelf
heb er geen controle meer over.
Genieten is wat ik ervan doe.

19 februari 2010

              Ik word verrast door wat ik 

                                       hoor

                                    voel

                                 zie

                              ruik

                                proef

                                     wil

                                        zeg                    

                  Jij verrast me met wat  je 

                                        zegt

                                     wilt

                                proeft

                             ruikt

                                ziet

                                     voelt

                                         hoort