10 december 2009

Schrijven is waar ik van houd, het liefst met pen op papier,
heen en weer zwieren totdat de lussen en de bollen vanzelf
letters vormen. Samen dansen ze als paren in lijnen die ik
voor ze bepaal. Ik kies wie er bij elkaar komen te staan,
ik kies de volgorde waarin. Ze blijven komen, in steeds
meer getale. Ik probeer ze allemaal zo snel mogelijk te
rangschikken. Eerst in mijn hoofd, via heftige bewegingen
van mijn hand komt het vervolgens terecht op papier.
Het magische is dat deze plaatjes, afbeeldingen,
tekeningen kunnen laten zien wat ik met gesproken
woord niet voor elkaar krijg. Magisch is dat woorden
er zo mooi uit kunnen zien, magisch is dat de tekst
verdwijnt zodra je er met geknepen ogen naar kijkt.

9 december 2009

Denk je een groot zwart vlak te hebben,
ontdek je plotseling dat het niet klopt.
Het zwarte vlak word verstoord
door een klein, miezerig, irritant,
lelijk, storend wit stipje. Heel klein,
bijna nihil om me druk over te maken.
Maar toch blijft het me bezig houden
en blijf het me maar storen. Als een
zeurende pijn blijft het in mijn lichaam
steken, zorgt het voor rillingen en
verhitte vlagen van onrust. Ik moet er
aan toegeven, er iets aan doen. Het witte
stipje moet ik zo snel mogelijk weg
vegen. De zwarte stift pakken, de zwarte
verf op mijn kwast aanbrengen en het
met een snelle beweging oplossen. Daarna
zit er niets anders op dan te wachten tot het
gedroogd is. Langzaam tikken de seconden
voorbij en kijk ik lijdzaam toe of ik het
bedoelde resultaat bereikt heb.

8 december 2009

Rustig stond ik te staan
Ik vermeng me kort, echt maar heel even
Meteen zitten er drie beestjes op mijn huid
Knibbelend en knabbelend zuigen ze me uit
Proberen er uit te duwen wat in me zit
Er wat anders in te stampen met alle kracht die ze hebben
Op alle mogelijke manieren doen zij dat
Door woord, toon, blik en houding

7 december 2009

Niet begrijpend waarom

reageer ik toch maar weer

mijn hoofd kan het vandaag

toch al niet bijhouden

het draait links-om, rechts-om, links-om

steeds harder tolt het rond

totdat ik helemaal gedesoriënteerd

voor me uit staar

Mijn ogen blijven draaien
ik kan er maar geen grip op krijgen
helder en recht vooruit
kunnen ze niet kijken
of willen ze het niet?

6 december 2009

Daar lig je dan.
Hulpeloos te liggen,
niet wetend wat je met de gehele situatie aan moet.

Chaos.
Geschreeuw en gekrijs,
je ademt hevig in en uit om jezelf rustig te houden.

Vasthouden.
Die hand vasthouden,
dat is het enige wat je op dit moment graag wilt doen.

5 december 2009

"Eerlijk zullen we alles delen"

Waarom jij dan een beetje meer dan wij?

"Wees maar gerust mijn kind"

Daar hou ik me dan maar vast.

"Wie zoet is krijgt lekkers"

Ik wil wel zien of het waar is.

4 december 2009

In een klein stroompje

Glimmend als een spiegel

Een derde oog kijkt

Op deze manier naar de wereld.

Omgekeerd is het beeld

Waar ik naar staar

Waardoor ik het nog minder begrijp

En stiekem zoek naar een punt wat ik herken.

3 december 2009

Je wilt er net zo een als hem. Iemand die voor de volle 1000% voor je gaat. Dat je weet dat je onvoorwaardelijk veel van elkaar houd dat het niet uit maakt dat je het leven niet samen leid. Beide doe je volledig de dingen zonder elkaar, maar je weet dat het toch wel goed zit.

Iemand die zoveel moeite voor je doet. Je alsmaar voor je probeert te winnen en keer op keer tegen je zegt dat je het enige bent wat hij wil in zijn leven. Ondanks dat hij zijn eigen leven leid, daar ver in gaat en alles eruit haalt wat erin zit, zal hij uiteindelijk toch weer bij je terug komen. Dit omdat hij weet dat hij van je houd en jij weet dat net zo goed.

Intussen leid ook jij je eigen leven. Je probeert alles goed bij elkaar te houden. Maar steeds wanneer je hem ziet weet je dat je van en ander leven droomt dan dat je nu hebt. Dromen is wat je erover moet blijven doen. Er niet aan toe geven, je moet er alleen naar blijven verlangen.

2 december 2009

Wervelwind waait door mijn huis
Van links naar rechts raas je rond
Ik weet niet hoe snel ik moet vluchten
Om maar te ontkomen aan je woede


Waar je vandaan komt
Al sla je me dood, ik heb geen idee
Plots was je daar en verraste je me
Ik had je nog nooit gezien of ervaren


Dus ik ren heel snel weg van je
En verschuil me waar jij zeker niet komt
Daar kruip ik diep weg en hoop
Dat ik wakker word wanneer je weg bent

1 december 2009

Exploderen
Dat is wat je bijna gaat doen
Hoe ik ook draai of keer
Het maakt geen enkel verschil

Het bonzen word niet minder
Alleen maar erger bij iedere draai
Ogen dicht, ogen open
Ik weet het niet goed meer

Ik word gek van het denken
Wat het bonzen niet echt tegen werkt
Maar het zijn niet de gedachten die me dit aandoen
Dit keer is het simpelweg een virus